*...เพราะความพลัดพราก จากกันนั่นแล ทำให้คู่ครองของแต่ละฝ่ายต้องอยู่คนเดียว เปลี่ยวกาย เปลี่ยวใจ ไม่มีใครเป็นคู่ทุกข์คู่่ปรึกษา แม้จะแสนทนทุกข์ทรมานแสนขมขื่น ก็จำใจกล้ำกลืนไปตามกฏของกรรม ซึ่งจำมาจำจากจำพลัดพรากจากไป เช่นนั้นทั่วไตรภพ...
*...ตราบใดที่ยังปล่อยตัวไปตามกระแสความอยาก อันเป็นทางเสื่อมโทรมสุขภาพและโภคทรัพย์ ไม่มีการหักห้ามต้านทานบ้าง ยังจะไม่เจอความสุข ความเจริญ ดังใจหมายอยู่ตราบนั้น...
จากหนังสือธรรมะชาวบ้าน ของ ท่านหลวงตา พระมหาบัว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น